25 Eylül 2010 Cumartesi

Terkedilmek Bazen Huzur Demektir

Öyle Bir Geçer Zaman Ki...

Hepinizin bildiği gibi D kanalında yayınlanmaya başladı bu dizi.O kadan çok dizi yayınlanmaya başladı ki dedim ki bu sene tv karşısında elimde abur cubur iyice göt büyüteceğim.Kışın üzerime çöken o anlamsız ruh halini sadece tv izleyerek geçirebildiğine inananlardanım ben.Bu dizi bacak,baş,kol,gövde farkıyla geçti gitti tabi.Aslında klasiğe yakın bir senaryo gibi görünse de bilmiyorum beni fena etkiledi.


Kendimi buluyorum o dizide.Yaşadıklarımızı,annemi,ağlayan küçük kardeşimi.

Babam...
Küçükken gitti babam.Skinin uğruna.Uçkur sevdalısıydı oldum olası.Evdeki de benim dışarıdaki de benim modunda gezinirdi.O zamanlar çocuktum ama yanımdayken hatunlara laf attığını unutmuyorum.Nasıl unutabilirim ki!Çocuktum ve herşeyi sünger gibi beynime emiyordum!

Bi kızın ilk aşkı babasıymış ya,benim ilk nefretim babam oldu.Erkek nesline güvenim ilk onunla kırıldı,bir dönem hatta lezbiyen damgası yememe rağmen erkeklerle selamım sabahım yoktu.Oldum olası hoş hatundum ve erkekler ölsün istiyordum.Erkeklerin hepsi ölmeliydi!Genellemelerle yaşamadım hiç ama genelliyordum,insanın öz babası canını acıtırsa elin oğlu skine takmaz çünkü.

Yıllar oldu annem babam ayrılalı.Hani o babaya duyulan özlemi ben hiç yaşamadım.Benim özlediklerim ayrıydı,huzurlu bi yuva özlüyordum ben saçımı okşayacak bi baba değil.Gülümseyen bi anne mesela,sürekli ağlayan biri değil.Elinden tutup parka götüreceğin bi kardeş,hastanede,psikologlara götüreceğin bi sübyan değil.

Erken evlenmişlerdi,peder bey üniversiteyi bitirmeden kapısını aşındırmış annemin,almış kendi yobaz şehrine gelin yapmış,annemin de cahil aklı,üniversiteyi bırakmış yakışıklı babam için.Sonradan anlıyor insan tabi yakışıklılığın 5 para etmediğini,evlenip yuva kuran insanlar gibi değillermiş annem ööle diyor.Her gün peder bey iyi niyetinden ona buna kızıp anneme kızarmış,durduk yere sinirini çıkarırmış.Bana hamileyken annemi kovmuş mesela evden.Balık baştan kokarmış annem,aldırsaydın beni keşke de bıraksaydın o adamı,belki bu kadar sıkıntı çekmezdin derim hep.Ağzını kırarım sen benim canımdın der annem.Anne ya!Sonrasında barışmışlar araya birileri girmiş yine,derken ben doğmuşum,pipim yok diye babam küsmüş anneme de rahmetli nenem tohumu koyan sensin,adam gibi ekseydin madem ööle demiş.Üniversite öğrencisi yağız delüanlı,200 gram için vazgeçmiş benden.Derken yine tartışmalar ve sktiri çekmiş babam,2 sene kapısında yattığı kadına.Git anan baban baksın demiş,eklemiş piçinle.

Babamın bizi alıp evimize götürdüğü günü hatırlıyorum,ben babamı o zamana kadar hiç görmemiştim.Gidip kucağına oturdum ama kan ya çekiyor babam.Bıyıkları da yok,kolyesi var altın.Mis gibi baba kokuyor,baba işte.Annem de gülüyor,biz evimize dönüyoruz.Eve döndükten sonra bana kardeş de aldı annem babam.Auuuuuyyyyy beni çok seviyorlar!

Sonrasındaki birkaç sene süper ötesiydi,o tatil senin bu tatil benim,1 kalem isterim babam 1 düzine alır,silgi mi koliyle,bebekler 3er 5er,babam bizi seviyor.NAH!

Sonrasında,babam bi hatunla tanışır,düşünürsek hatun şimdi 34-35 yaşında,o zamanlar 19-20'li yaşlardaydı,üniversite öğrencisi bi hatun!Anneme göre orosbu,e tabi orosbu ama asıl orosbu olan babam!İnsan babasına bunları nasıl mı der,ööle basit der ki,bir insan baba diye anne diye sevilmez,bir insan babalığı anneliği hakettiği için sevilir,sayılır.Haketmek gerek!Sokağa binlerce babasız annesiz çocuk bırakılıyor,sizce onları peydah edenler anne baba mı!Kedi köpek bile nasıl sahiplenirken...

Babam bu hatunda ne buldu ne bulmadı bilmem ama sonrasında hayatımız 180 derece çark etti.Babam eve geç gelir hatta hiç gelmez oldu,annem daha sinirli,daha mutsuz ve daha çaresiz oldu.Çaresizdi annem,kimden destek alabilirdi ki.Bigün beni yanına çağırdı annem,babamın sevgilisiyle olan fotolarını göstermek için,9 yaşındaki bi çocuğa,o kadan çaresizdi annem,canım anneciiiiim.Acısını ilk sevgilim beni terkedince anladım,sevince insan yanıyor.

Hayatımıza giren o fotoyla,o karedeki hatunla beraber hayatımıza yeni şeylerde girmeye başladı.Dayak mesela.Her gece bi posta dayak yemeye başladı annem,eli yüzü,kolu bacağı mosmor olana dek hem de.Vileda sopasıyla,odunla,tekmeyle tokatla,ne varsa Allla ne verdiyse erkek diye,bütün gücüyle.Annemin çığlıklarını duyardım sadece,bi de çıkan o el sesini.Kardeşimin kulaklarını tıkardım,3 yaşındaydı o.Şarkı söylerdim ki sussun diye,beni görünce babam dövmezdi ama annemi,utandığından değil,gücü kalmazdı bence.Dayak yiyen anne de hırçın olurdu,o da gelir beni döverdi.Kardeşimi dövemezdi,ben vardım çünkü.Ablası!Korurum beni heyt!Kardeşime dokunanın çükünü keserim!

Karakolda ayna var şarkısını ben yazdım aslında,karakolda ayna yok,sessizlik var,polis amca var,uyku var,çikolata var,sonra seni okula vııııın diye götüren polis arabaları var.Çok kez kapımıza polis geldi,dayak sesine dayanamayan komşular sağolsun,kapıyı çalmaktansa polisi aramış.Alt katta oturan büyükbabam bile dayanırken,el komşusu niye dayanmasın.Heralde büyükbabam yetiştirdiği evlatla gurur duyuyordu annemin sesini duydukça.Allaaaa topunuzun belasını versin!Vermesin ya da belanız ben olayım!Değmez gerçi!

Dersaneye gitmiştim o gün,doğum günümdü,gerçi doğum günü mü kalmıştı.Yine de insan heyecanlanıyor ya,hani akşama belki evde herkes mutlu olur falan!Ne mutluluğu!Ev kapı duvardı,kimse yoktu.Yan apartmanda oturan komşumuz beni aldı.Annen hastanede,biraz kötü dedi.Aklım çıkıyor sandım.Götür beni diye ağladım,babam gelecekmiş, o götürecekmiş!

Annemi orada öyle kuş gibi görmek...Ölümdü.Yine dövmüş babam annemi,üstelik annem hamileymiş,bebek ölmüş,kardeşim anneannemdeymiş.Ben babamla kalacakmışım,ta ki annem çıkana kadar.Ama annem çıkmadı,hastanede intihar etti.Şükür midesini yıkamışlar ama annem...

Düzeldi,evimize geldi,anne olmayınca ev bomboş oluyor cidden,babam olmayınca biz nasıl mutluyduk oysa.Her gün babam ölsün diye gerçekten dua ediyordum,ölsün de maaşı kalsın bize yaşarız diyordum,hatta o kadar küçüktüm ki çocuk aklı işte,annemi,kardeşimi alıp kaçacaktım,iş bulup çalışacaktım,onlara bakacaktım!9 yaşındaydım,gülmeyin ulan keserim çükünüzü!

Bir gece Allaaaa baba sesimi duydu ve babam evi terketti.Annemin çığlıkları,Gitttmeeee gitmeee demeleriyle uyandım ama anneciiim giden kafaya koyduysa gitmeyi gider.Babam gitti.28 yaşında eşini,2 çocuğunu bırakıp gitti.Ski için,karısını değil,çocuklarını terketti.

Çok zor günler yaşadık,maddi açıdan çöktük,sonrasında babam evimizi de sattı çünkü.Annem her işte çalışırım abi nidasıyla işe koyuldu,çocuk baktı,yemek yaptı,temizliğe gitti.Elinden ne gelirse en iyisini yaptı,ben annemi gördüm hırs yaptım,deliler gibi mööööler gibi çalıştım.Başardım.Annem gibi bi öküze sevdalanırsam ve kocam beni 2 çocuğumla piç gibi bırakırsa işim olsun diye....Annem gibi olmak...Ben o yüzden güçlüyüm!Annem gibiyim!

Babam gitti ve herkes bizi yoldan çıkar sandı.E babası olmayan kızlar orosbu olur diyenlerin götüne girsin bu yazdıklarım,inadına okudum başardım yaptım ettim!Babam gitti ve herkes biz yıkılırız sandı ama biz 3 kişi yıkılmadık,Allaaa sığındık.Babam gitti ve biz ölürüz sandı herkes.Biz yaşadık,daha da yaşadık.Babam öldü aslında.Bizim hayatımıza dahil olamadan,uzakta kalarak...Babam gitti ve biz mutluyuz!

Zaman geçti,babamın parası bitti,o hatun gitti,yenisi geldi,diğeri gitti.
Babam bigün "Sizi tanımak istiyorum" diye geldi.Ne acı!Araya giren yılları geri getir tanı bizi dedim,olmadı.Babam gerçekten acınası bi adam.Ettiğini mi buluyo ne!

"Baba" figürü eksik değil hayatımda,tam!Acısıyla tam!
Aklıma gelen tek şey,vurma baba demek oluyor,işte bu kadar tam!

Şimdi artık "Allaaa uzun ömür versin,yokluğunu göstermesin,uzakta dursun" diyebiliyorum,annem bizi babanız o,sizin babanız diyerek büyüttü çünkü.Spermlerini verdiği için babam,hakkı var mı.Elbet var ama her tokatla gitti onlar,kredi tükendi.O'na karşı nefretim de kalmadı aslında,annemin aşkı babamın nefretinden büyük belki de...

D kanalındaki dizide diyor ya çocuk,Keşke hiç gitmeseydin baba!Keşke hep bizi sevseydin diye.
Ben yine diyorum,İyi ki gittin baba...İyi ki...

2 yorum:

  1. Off şu yazın beni mahvetti ama ne mutlu sana gerçekten çok güçlüymüşsün bravo valla benim başıma gelse bunlar bu kadar güçlü olabilir miydim acaba diye düşündüm aile her şeyden önemli gerçekten ne bilim zor şeyler yaşamışsın üzüldüm cidden.

    YanıtlaSil
  2. @Marla,
    E hayat be canım!İnan başına gelince insan anlıyor ve daha da güçleniyor,hani demiş ya Nietzsche,"The pain which cannot kill me makes me stronger",aynen ööle.Allah başlara vermesin hiç bi zaman ama insan öğreniyo.Amacım üzülmek değildi ama ööle geldi aklıma bi an.

    YanıtlaSil

Vay Edepsiz!Ne Söyleyeceksen Söyle Hadi!