Sabrımın Son Noktası: Üst Komşum

Resmen sinir krizi geçireceğim.

Bazıları gerçekten pek bir orosbu çocuğu oluyor, yalan değil.

Aslına bakarsınız, bu yazıyı biraz daha sakinleşince yazacaktım ama hani artık bu konuda pek de bir sabrım kalmadı. Sessiz sakin, sukünet içindeki bünyemin altındaki pek de insan olmayan, en yırtık hallerimi çıkarmamak için bildiğim bütün duaları okuyup üflüyorum. Bizim beye de aynı sakinliği kibar kibar aşılıyorum ki erkektir deli akan kanı sakin dursun diye. 

Ama kardeşim bu kadar orosbu çocuğu da olunmaz ki!

Bilirsiniz ne zamandır ev arıyorum, tutuyorum, yok işte taşınacağım, yok eksiğim gediğim derken, hastalıktan yakamı kurtardığım 3 saniyede ev tuttum. Üniversite yıllarımda da pek bir ev arkadaşı, oda arkadaşı muhabbetinden şansım yaver gitmediğinden, yoğurdumu üfleyerek yedim. İstanbul'un bütün adi, bütün şerefsiz emlakçıları ve ev sahipleriyle tanıştıktan sonra, kendime en temizinden düzgün bir ev buldum. Üstelik merkezde, üstelik adam akıllı bir ev sahibinden. Allah için, kaç zaman oldu, bir yamuğunu görmedim adamın. 

Görmedim görmedim de benim işim gücüm ne ara düzgün gitti ki?

Kirası uygun, merkezi, ne büyük ne küçük, klimalı, kombili, yerlerinden tavanına güzel ama...

Zaten her bir güzel şeye amaaaaaaaa diye başlayan cümleler kurmasam olmaz.

Ama yaşaması bile haram olan, ağzını burnunu kırsan gel bir daha kır diyebileceğin, hani bulaşılmaması gereken, orosbu çocuğu demek bile az gelen bir üst komşum var. Komşunun sonundaki -m eki kesinlikle sahiplik eki olarak algılanmasın. Annesi babası ortaya sıçmış bırakmış bu tipi, belediye bile almaz, o kadar.

Taşındığım günden beri ne sesi biter ne müziği ne kahkahası ne küfrü. Her gün sakin sakin biter,susar,sesi keser diye bekledim de bekledim. Sabırla! Hayır, o kadar sabır gösterdim ki kendime bile kendim inanamadım. Peygamberin sabrı misali, hayırlar ola dedim. Ama bir noktada tıkandım. Dünyanın en kibar en sakin en güzel kızı mode:on şeklinde gecenin 1.45'ine aldırmadan, üst kata çıktım. Kibarca, saat 1.45, yarın sabah işe gideceğiz az biraz sessiz olsak teyzeciiim diye rica ettim, ettim etmesine de kapının kapanmasıyla ne annem kaldı küfredilmeyen ne babam! Üstüne üstlük evde bulunan dedeyle ve neneyle bol küfürlü konuşan o orosbu çocuğu, ardından tak tuk gürültüsüne devam etti. Sonrasında, şamar sesleri duydum ki ne yazık ki bu şamarlar dedeye indiği kesindi. En son olarak, aşağı atılan bilgisayar ve devam eden küfürler canıma tak ettirdi! Ertesi gün nasıl bir hışımla ev sahibi aranır, nasıl saydırılır hatırlamıyorum.

Ev sahibi bu durumda ne yapar bilemem ama maşallah diyorum o günden bu güne tek bir ses duymadım. Gerçi az önce öküzün dölünün kapıları çarparak dışarı çıktığını duydum ama evde bulunma sayım az olduğundan geceleri bari huzur ver şeklinde beklemedeyim.

Hani bazı tipler vardır ya asla dokunulmaz, denilir. İşte ben onlara inadına dokunacak olan tiplerdenim. Sakinliğimi korumam sadece ve sadece Sevdiceğim'i karıştırmamak. Aksi halde inanın, sular kesik diye nenesine amına koyayım lan karı diye bağıran bir piç kurusuna en okkalısından geçirmek farzımdır. 

Dışarıdan bakanların adam sandığı, ama evde aslan kesilip karısını döven ibneler var ya işte bu da onlardan. Birkaç kez istemeden rast geldim de kendisi böyle hoş giyinen, bütün şişeyi üzerine kırmışçasına kaliteli parfüm kokan biri. Hani yolda görsen ya da bir kafede, Allah sahabına bağışlasın, ne temiz çocuk, eli yüzü düzgün dersin ama içi beni dışı seni muhabbeti. O insan kılıfının içinde tam anlamıyla bir götveren yatıyor ya bilemezsin. 

Bu aralar, Recep İvedikvari gülüşleri ve ağız dolusu ettiği küfürler yok ama hani o yürüyen yerlerini bir yerine soksam da keşke insan gibi yürümeyi öğrense güm güm etmese. Ettiği o küfürleri kendisine iade edeceğim bir gün gelir mi bilmem ama kaldırdığı her el için, dilerim Yaradan, ona da millete el açacağı anlar yaşatır. Bir kuytuda sıkıştırıp tecavüz ederler inşallah.Daha ne diyeyim!

Kendi bokunda boğulsun derler ya, işte bu daha fazlası.