28 Ocak 2013 Pazartesi

Benim İçin Aile 3 Kişilikti Oysa...


Kaç yıldır ailemden ayrı yaşıyorum, sanırım 10 sene oldu. Üniversite için çıktığım o eve bir daha giremedim. Gerçi zaten 10 sene içinde kaç ev değiştirdik, söylesem aklınız hayaliniz şaşar. Ancak benim için ev, üstü kapalı bir mekan değil tabii ki. Annemin ve kardeşimin olduğu her yer benim için evdi. Bazen tek kişilik bir ranzada 3 kişi yatmak, bazen de 2 kişilik otobüs koltuğunda 3 kişi oturmak, bazen de yanmayan sobaya inat battaniye altında sarılarak ısınmak. Aile kavramı yıllarca bu oldu benim için.

Üniversiteye gitmek için evden ayrılırken, annemin kapı önünde ağlayarak beni yolcu etmesi.

Sonrasında, tek kalmam.

O an aslında anlamıştım artık her şeyin aynı kalamayacağını.

Üniversite yıllarım boyunca tek yaşadım hep. İster buna kimseyle anlaşamaz bu kız deyin, isterseniz oh keyif çatıyor haspam. Oysa ben tek başıma rahat yaşama düşüncesinden ziyade, tek başıma kalıp ailemi özlemeyi tercih ettim. O dönemde hayatın bana neler göstereceğini bilememekle birlikte daha bir saf bakıyordum hayata, büyümemiştim.

Üniversite biter ve sonrasında iş hayatı derken...

Her daim yalnızdım. Gerek Ankara'da gerek Adana'da. Sonrasında, ne zaman İstanbul'a geldim Sevdiceğim yanımda oldu ama işte bir yanım...

Yine ailem yok.

Geçen bunca zamana rağmen alışmam gerekti oysa;

Yokluğuna alıştım sandığım, oysa her zaman özlediğim babam gelene dek.

20 küsür sene sonrasında eve dönüp sanki manava gitmiş de yolunu kaybetmiş gibi davranan babam.
Yanlış anlaşılmasın, bir yanım hep O'nu özledi, kendime bile itiraf etmeden. O ayrı ama böyle bazı bazı rahat tavırları, aile içinde cancan davranması.Ben baba nasıl sevilir hiç bilemediğimden, tuhaf geliyor işte.

Derken geçenlerde babam geldi, birkaç gün ben de kaldı hatta. Tıpkı normal baba kız gibiydik bu 3 günde.  Hayatımda hiç baba kız olmamıştım, çok tuhaf geldi. Beraber televizyon izledik mesela, meyve yedik, babam soydu hatta, ve hatta babam işten aldı beni, beraber yemeğe gittik, kahvaltı yaptık, sabah babam uyandırdı öncesinde, ben ısmarladım, o kadar büyümüş müydüm?! Yıllar ne çabuk geçmiş, amk!

Sonrasında, babam gitti.

Giderken gittiği günden daha beter, yıllar öncesinden daha beter hem de içim dağlandı.

Oysa, ben yıllardır ailemden ayrı yaşamıyor muydum? Ne olmuştu?!

Sanırım giderek yaşlanıyorum ya da büyüyor kıymeti daha çok biliyorum! Ailemi daha daha özlüyorum.

Oysa benim için aile kavramı böyle değildi ki! Ben sağlıklarına duacıyken, bu haller.

Gittikten sonra babam, hayatımda ağlamadığım kadar hıçkıra hıçkıra gidişine ağladım. Annemi, kardeşimi, oğluşumu göremediğim için daha da içlendim, sarıldım Sevdiceğime. Daha da ağladım.

Zaten ne zamandır ölmekten korkarken...

Onlara birşey olmasın da ben ağlamaya razıyım!

Ama bu mesafe, bu gurbet.Anasını satayım!

18 yorum:

  1. Diyecek kelime bulamıyorum ben de kuzumu babasız büyüttüm ve hiç bir zaman gerçek anlamda kuzumun babasına karşı ne hissetiğini öğrenemedim artık onlara bıraktım, Sevdiceğine sımsıkı sarıl artık onunla bir ailesin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O'na sarılıyorum sımsıkı ve her gün dua ediyorum,benim sıpalarım olsun ve baba nedir bilsin diye. Ah ah.Onlara bıraksan da eminim kuzucuğun içi de ben gibidir, nasıl sevilir bilemez.

      Sil
  2. Icim bir hos oldu ya :(

    YanıtlaSil
  3. bana çok yabancı bu duygular az çok biliyorsun sanırım.. belki bende büyüyünce senin hissettiklerini hissedicem belki hissetmicem, ama çok üzme kendinii. en kısa zamanda yanlarına gitmeye çalış, biraz özlem gider. öpüyoruummm :*

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gitme fırsatım olmuyor işte canım olsa, öyle ha deyince ah lanet gitsin ama inşallah tez zamanda:(

      Sil
  4. yada ben gelip sarılayım sana :*

    YanıtlaSil
  5. Mesafeler zor tabi,ama en azından hayatta olmaları bile yetiyor işte insana! :) öperim!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte ona şükrediyorum ya balım yoksa hayat çekilir mi?

      Sil
  6. kuzum ya cidden içim parçalandı..bende evden ne zamandır uzağım.. erken mi büyümek zorunda kaldık ne yaptık..yıllar geçiyor üsturupsuzum keşke hiç bir yanımız artık eksik olmasa..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :( Çok özledim Turşum.Valla billa nefesim daraldı, yıllar mahvetti bizi mahvetti.

      Sil
  7. ufff ya kıyamam.
    gitsene ziyarete izin alıp.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu an öyle stresli bir dönemdeyiz ki ve tabi yoğun...Alamam ki:(

      Sil
  8. Annemin beni kyk' kapısına bıraktığı günü hatırladım. o an üniversite falan gözümde değildi. ağlaya ağlaya arabanın arkasından koşmuştum.

    yazını okurken kendimi gördüm baba kısmında, yalnızlık kısmında.. ama hiç değilse sevdiceğim var diyebiliyorsun o da güzel be canım.

    hiç yalnız bırakmasın seni, söyle ona! :)

    ağladım rahatladım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zaten hep kötü anlar hatırlanır, hiç sen gördün mü mutlu olduğu anları anlatıp da iç çeken? Allah korusun bizleri de artık gülelim.

      Sevdiceğime gelince, idare ediyoruz ya bin şükür.

      Sil
  9. Çok fena içimi acıttı:(

    YanıtlaSil

Vay Edepsiz!Ne Söyleyeceksen Söyle Hadi!