8 Mart Dünya Kadınlar Günü'ne dair yazacağım çok şey yok aslında. Kadının pek adı olmadığından belki. Her sene sanki kadına pek değer verilirmiş gibi kutlanan, her yerde bayram havası yaratılmak istenen günlerden birisi Dünya Kadınlar Günü.
Belki dünyanın her köşesinde kadın hak ettiği değeri bulduğundan, kutlamalar yapılması, kadına olan saygının gösterilmesi olağan bir şey. 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak bilinen bu gün zaman içinde nasıl da kadınlar gününe dönüştü, bilmiyorum ama bunda bile art niyet aramıyorsam ne olayım!
Erkek egomanyasının her daim üstün olduğu, kadının 2.sınıf muamele gördüğü ülkemde, 'kadınlar bir çiçektir' sloganıyla yapılan her şeye karşıyım aslında. Her sene aynı nağmeler okunurken, sayısız kadının tacize, tecavüze, dayağa, küfre, ölüme kurban gitmesi de ayrı bir ironi. 100 gram çükü var diye erkeğin kendine her şeyi hak, kadına ise günah saydığı bir dünyada kutlamalar yapılsa kaç yazar. Bu arada eğer dert et parçasıysa biz de daha alası kocaman memeler var, kaç gram eder acaba!
Hakkını arayan kadına feminist denirken, eşitlikten bi haber olan zihniyetin 'kadın dediğin mutfakta aşçı, sokakta hanım, yatakta fahişe olacak' mantığını sahiplenmesi de pek şaşırtıcı değil aslında. Kadına 'insan' gözüyle bakılmadığı, ya evde hizmet edecek ya da yatakta rahat ettirecek bir 'canlı' olarak bakılması da şaşırtıcı değil.
Televizyon programlarında uzatılan her mikrofona 'kadınlar bir çiçektir' cevabı ile cümleye başlayan erkeklerin hayatlarındaki kadınları fiziksel ya da ruhsal açıdan yıprattıklarını bilmek için alim olmaya gerek yok aslında.
Şimdi, bu yazıyı okuyan her hangi birisi olarak, beni 'erkek düşmanı, kesin yalnız birisi, evde kalmış, bunu alan olmamış' gibi etiketlerle istediğiniz kadar süsleyebilirsiniz. Size tek bir soru soracağım:
Babasını seven ancak babasından yediği dayaktan dolayı felç geçirmiş annesi olan bir kız çocuğuna siz ne deseniz kar eder?
Cevabını verecek yürekte olan varsa beri gelsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Vay Edepsiz!Ne Söyleyeceksen Söyle Hadi!