Herkes Benim Hayallerimi Yaşadı Benden Önce, Ama Bu Haksızlık!

Uzun süredir yazamadım, türlü bahaneler uydurabilirim aslında ama fazla gerek duymuyorum. Yazmak istedim ve yazmadım,yazamadım değil,bildiğin yazmadım. Taam,çalışmaktan ağzım açık götüm ağzıma yapışmış şekilde geliyorum ama imam olduğumdan cuma günleri genelde boşum, gerçi hafta içi de boşa geldiğim anlar oluyor ama işte yazmadım. Ama uzun süredir ilk kez bugün kendimi fena boşlukta hissettim. Nankörlük etmeyim bizim bey ve müstakbel ailem her daim yanımda ama darlandım hacu. Anamı,gardaşımı,oğlumu,yatağımı,saatlerce oturduğum klozetimi ve şarkılar söylediğim banyomu özledim. İnanmayacaksınız ama evimde,o yazı kışı aynı olan şehri fena özledim.

Bugün daha bir özledim aslında. Az önce anamla konuştum, benim kuzen evleniyor da bugün, memlekete gitmiş, kuzen kaltağı da arayıp davet etmedi, telefonda konuşurken mıkmık geleydin diyor,ulan haspam geleydim de beraber büyüdüğün kuzeni nezaketen de olsa bi arasaydın,hayır,dünyanın boku kadar para kazanıyorsun,bilemedin ödemeli at,ben ararım.

Zaten her daim öööle olmaz mı? Nezaketten uzak,eli iş tutmazlar,hanım diye ağırlanır,adam gibi hanım olanlara da gram değer verilmez.Sikime kadar.Cidden fena ayar oldum.Bebeyken de bööleydi, bu haspa hiç birşey yapmazdı,benim elimden her bi bok gelirdi ama bu hatun bi bok yapardı,abartılırdı,aman da aman yerler gökler...Sikerim!

Beraber büyüdüğümüz kuzenle, yollarımız üniversitede ayrıldı. O başka şehre,ben yurtdışına. O zengin,ben fakir.Kıçım ayrıldı okul bitsin diye,aç kaldığım o günlerde bu hatun Mini'siyle fink attı. Sonra n'oldu? Ben iş kaygısıyla yırtındım, bu iş beğenmedi,nasılsa babası vardı,önüne herşeyi serdi de durdu.

Hiç kıskanmadım.

Ehliyetimi de kendim aldım evimi de. İşimi de kendim buldum,ööle dayıdan babadan torpilsiz. Elimden geldiğince kendime bir kariyer de yaptım,saygın kurumlarda da çalıştım.Önümde emre duran askerlerim de oldu,saygıyla bana gülen öğrencilerim de.Ama n'oldu? Kuzenim her daim daha kıymetli oldu.Neden? Ben mıkmık gizli saklı işler yapmadım, ben herşeyimi açık aleni yaşadım, feyste de saklamadım ilişkimi, elinden de tuttum sevdiğimin aile içine de çıkardım gerekince.

Ama bugün ilk kez kıskandım!

Telefonda mıkmık uyuz uyuz, "Keşke gelseydin düğünüme" dediğinde.

Benden önce herşeyi yaşadığı için kıskandım. Hiç bir ske kıskanmadım da ilk kez buna kıskandım.Bunu mu kıskandım yazmalıydım bilemedim.Şu an anlatım bozukluğuna dikkat edemeyecek kadar gerginim. Kıskandım tabi.

Bu yazıyı okuyan er kişiler olacak,sevdiceğim de okuyacak belki, okuyacak ve genel olarak,her erkek mentalitesiyle "evlilik meraklısı kız" diyecek. Desin ya da deyin. Ne derseniz deyin.İnanın skime kadar.

Ben neden evlenmek istediğimi biliyorum. Az kalan şu ömrümde sağlam adımlar atmak istiyorum. 3 günlük ömrümde anneme daha da güzel anlar yaşatmak istiyorum. Babamdan görmediğim sevgiyi, çocuklarımın babasından gördüğünü görmek istiyorum. Babasız çocukların da evlenebileceğini dosta düşmana göstermek istiyorum.

Ve daha bi ton neden...

Elaleme karşı diye değil de aile kavramı için belki de biraz.Biliyorum,millet bana fesat diyecek,kıskanç,hırslı diyecek de anlamayacak nedenini,olsun.
Ama durum farklı.
Ulan bi de anne olmak falan.Tohuma kaçmamak gerek.
Ama bilmiyorum işte bilokcan fena darlandım.

İstanbul'a kar yağarken,ayaz tutan ben miyim yoksa yalnızlık mı bilemedim ama fena oldum.

Ama biliyorum, bu da kursağımda kalacak bir heves olacak.
Doğrularım doğru da doğrusu benden farklı olan bir sevdiceğim var.
Sevgisi sonsuz ama özgürlük tutkusu daha büyük.
Ama ömür geçerken,yaş 25,çeyrek asır.
Kaç zamanım daha kaldı.
*
Yine de ne diyeyim,Yaradan mutlu eylesin,dilerim kendisine pek benzemeyen çocukları olur.
*
Pek de sikik bir yazı oldu ha, yazamıyorum sanırım.
Okuduğuna pek değer mi bilmem ama bu soru sadece bayanlara, lütfen dürüstçe cevap verin:

Hiç başkasının sizden önce birşeyi yaşamasını kıskanmadınız mı?!