28 Ağustos 2011 Pazar

Birşeyler Yapabiliriz

Geçenlerde Onkoloji servisine gitmek zorunda kalmıştım,gidip görüşmem gereken bir mevzu vardı,bir doktor arkadaşla.Kendisi bir toplantıda olduğu için beklemek zorunda kaldım.Oldum olası beklemekten nefret ederim ama bu sefer bıdıbıdı kendimi yemeyeyim diye ortalığa bakıvereyim dedim.Önce bekleme salonunda,milleti oyalamak için konulan gazetelere,dergilere göz attım,sıkıldım.Sonrasında,belli başlı ilaç firmalarının reklam için bıraktığı broşürlere baktım.Lösev'in afişlerine baktım,inceledim.Anlamı olan ama bana göre anlamsız olan terimleri okudum,bir kez doktor olmadığım için hayıflandım.Oysa zamanında öğretmenlerimin beni yönlendirmelerine,tıp,eczacılık güzel bölümlerdir Üsturupsuz dediklerine nası da gocunurdum.Derken,sıkıldım.

Kalkıp etrafa bakayım dedim,demez olaydım.

Hastane koridorlarının o hijyen kokan ama bir o kadar rahatsız edici kokusunu ciğerlerime çekmenin alemi neydi? Zaten gergindim.Daha da gerildim.Sonra,odalara bakıverdim.

Bakmaz olaydım.

Minicik bebekleri,minicik çocukları gördüm.
Saçları yok,kazıtılmış.Kemoterapinin canı çıksın.
Minicik ellerinde kocaman iğneler,kollarında kocaman serumlar.
Göz altları morarmış.Halsiz.
Bazıları ağlıyo,yanlarında anneleri susturup uyutmaya çalışıyo.Kemoterapinin acısı,canı çıksın.
Bazıları ellerinde oyuncakları,annelerine meraklı gözlerle bakıp sordukça soruyo.Çocuk işte,merak ediyo.Normalde bu ne bu ne bu ne diye soran her çocuğu parçalamak isterken,insan susuveriyo,ne desin ki???

Ama yüzlerinde kocaman gülüşler.Yaşama sevinci.Umut.Anneleri yanında,gözleri dolu dolu,ama kocaman gülüşler.Mecbur.Canları.Canının canları.Kanser.

Kendimi nasıl doktorun odasına attım,bilemedim.İçim parçalandı,dağlandı ciğerlerim.

* * *

İnsanlar orda burda şen şakrak yaşarken,bazıları ne acılar çekiyo.Adaletin bu mu dünya diye boşa söylememiş de bu kadar mı diyo insan.Bencillik in,insanlık out mu oldu? İnsanlar hedehüde peşindeyken,bazıları can peşinde mi oldu? Amk!Amk!Amk!

Bilmiyorum,birşeyler olmalı,yapmalıyım.

Of.
Birşeyler yapabiliriz.
Yapmalıyız.
Bilmiyorum.

18 yorum:

  1. Bağışlarla destek olmak lazım.
    Yardıma muhtaç ve herhangi bir açıdan bizden daha güçsüz olanlara her turlu desteğe açık olmak lazım.
    Bunları hep hatırlamak lazım.
    Ruhu güçlendirmek lazım.
    Bunlar hep lazım.

    YanıtlaSil
  2. Bu malesef dünyanın en hain kanunu.. Daha yeni dunyaya gözünü açmış olan el kadar bebeişler bu acıları yaşamış olması reva mı? Adil değil, zaten bu hayatta hiç bişey adil...

    Yapacak bir şeyler mutlaka vardır, ama bizim elimizden gelebilen hiç birşey yok malesef şuan.. Hayat bir sahne, biz ise onları o pencere ardında kah izliyoruz, kah yaşıyoruz..

    Oturup dua etmekten başka ne yapılabilir ki..

    Allah şu mubarek günlerde hasta/hastalıklı olan insanlarımıza acil şifa vermesini diliyorum..

    YanıtlaSil
  3. @Kıreyzi,
    Paramız yoksa bile ara ara ziyaret edebiliriz,mutlu edebiliriz,onlarla sohbet edebiliriz.Ne bileyim,böyle şeyler,kimin ne olacağı belli mi?

    @A,
    Ben de üzülüyorum,ama üzülmek neye yarar,yapalım birşeyler.

    @Fısıltı,
    Bu dünyanın çivisi çoktan çıktı da duadan ziyade birşeyler yapabiliriz kanımca.Dualarımızı da eksik etmeyelim tabi de ne bileyim,oyuncaklarımızı bile paylaşsak mutlu olurlar,yapabiliriz birşeyler,yapamıyoruz deyip çekilmeyelim köşemize.

    YanıtlaSil
  4. Evet aslında haklısın.. Kuzenim rahatsızlandığı vakit hastanede görüp dayanamayıp konuştuğumuz olmuştu.. Biraz olsun o ortamdan uzaklaşmıştı, en azından bunu yapabilir, kitap hikaye okuyabiliriz onlara..

    YanıtlaSil
  5. Çok duyarlısınız. Bir şeyler yapmalıyız.

    YanıtlaSil
  6. @Fısıltı & @Bolat,
    Aslında hepimiz duyarlı insanlarız da birşeyler yapmayı erteliyoruz.

    YanıtlaSil
  7. @Bambi,
    Ben dedim diye di miiiii?
    Uy mersi ama:D

    YanıtlaSil
  8. Olmadı KPSS .. 74 aldım ama atanamadım, pegem e lanet olsun!

    YanıtlaSil
  9. @benimadımkırmızı,
    Hocam kısmet,işte kısmet.Pegem'e de alayına da lanet olsun!

    YanıtlaSil
  10. Her 21 günde bir onkoloji servisindeyim ve hep aklımda olan soru ne yapabilirim?

    Annem kanser hastası olduğu için yaşananlara yakından tanıklık ediyorum.Bence bir şeyler yapabiliriz ben elimden gelen her şekilde destek olmaya hazırım.

    YanıtlaSil
  11. En azından popoları kaldırıp, bagajı oyuncaklarla doldurup, ziyaret etmeli melekleri.. Çok insan 'evet gitmeli!' der, pek az insana nasip olur malum bu ziyaretler :S

    YanıtlaSil
  12. Ha bir de bağış mevzusu var elbette.. Bir yazım vardı Lösev'in bağış toplama şekliyle ilgili; göz atınız..

    http://okuzunondegideni.blogspot.com/2009/12/losemili-cocuklar.html

    YanıtlaSil
  13. @inanırsakolurbence & @öküz,
    Böyle buralarda yazmakla olmasa keşke yaptıklarımız.Aslında fikirlerim var ama Eylül'de birşeyler yapacağız,büyük bir girişim o vakit size ihtiyacım var,umarım yine orada olursunuz,güzel şeyler yapalım.Nolur!

    + inanırsak: Anneciğine selamlar,çok geçmiş olsun,ellerinden öperim.

    YanıtlaSil
  14. Mutlaka yaz bana o zaman.Öptüm ben de seni.

    YanıtlaSil
  15. @İnanırsak & @öküz,
    Merak etmeyin,zaten paylaşmazsam mantığı olmaz.

    YanıtlaSil

Vay Edepsiz!Ne Söyleyeceksen Söyle Hadi!