Onlar Daha İnsan: Kıymet Bilirler!

Hayatınızda;

Sizi çıkarsızca seven,birazcık ilgi göstermeniz için elinden geleni ardına koymayan,türlü taklalarla maskaralığın dibine vuran,hayatınızın en boktan gününde bile sıcaklığıyla sizi yalnız bırakmayan kaç canlı oldu?

Her an yanınızda olan,sizi saatlerce dinleyen,dinlerken de çok konuştun lan amma kafa siktin demeyen,hatta sizi dinlerken bazı bazı yüzünde mimikler oluşan,sizi anladığını düşündüğünüz kaç canlı oldu?

Çıkarsızca sevmesinin yanı sıra,size sadık olan,sizi asla aldatmayan,size yalan söylemeyen,sizi üzmeyen,üzmeden sevmesini bilen,gerçekten sevmesini bilen ve sevdiğinizin karşılığını en anlamlı en güzel şekilde aldığınız kaç can canlı oldu?

Belki de hiç...

Oysa benim oldu.

O!

Bize geldiğinde sadece 10 günlüktü.Bir bahar akşamı rastladım size namelerine layık en güzel,en şirin varlıktı O!Hiç ummadığımız bir anda,tesadüfen evimize gelen,evimizin 4.ferdi olduğunu ilk geldiği gün belli eden minikkuzum.

Köpeğim,köpüşüm!

Yıllar yılı köpeklerden korkan,köpek sesi bile duyunca yanımdakinin kolunu cırmalayan,mümkünse kaldırım,yol,sokak değiştiren bedenim,onun minik gözlerini görünce resmen eridim.İçimden fışkıran annelik duygusuna mı yenildim yoksa artık korkuyu yenme,kendimi terbiye etme zamanı mıydı bilmem,bir anda dayanamadım.Gülümsedim.

İlk zamanlar mevcut korkumu yendiğimi söylersem yalan olur,elime almak bir yana dokunmaya korkuyordum,kemiklerini hissedince içim bir tuhaf oluyordu,resmen kanım çekiliyordu da sonrasında onun o minik süt dişlerini görünce uyyy diyebildim.Bebekti o,minikkuzum.

Annesinden ayrıldığından ve tabi sokağa atıp kaçan öküz sahibinin alkol vermesi yüzünden günlerce ağladı.Kardeşim sıcak su-saat-havlu 3lemesini yaptı da bir nebze kendini annesinin kollarında hissetti.Sustu,uyudu,sonrasında minik minik süt içmeye,pis kokan ama ona yararlı olan o kuru mamalardan tıklattı,kemirdi minik minik kendi gibi.

Kaslarını tutamadığından ulu orta çişini bıraktı,temizledik gülerek.Her çişten sonra koltuğun arkasına kaçıyordu,hatta sandalye örtüsünün altına saklanıyordu.Uy!O kadar minikti ki...Değil sehpaya çıkmak,tutunamıyordu bile.Minikti lan minik.

Derken;

Alıştık.Büyüdü.Elime doğmuş gibi avucumda büyüdü.Sehpaya çıkamayan o minik zıpzıp tavşan gibi dolaplara zıplamaya başladı.İngiliz olmasına rağmen Türk olduğunu ispat edercesine,kuru mamayı bırakıp ezmeye döndü,pilav üstü kuruya döndü,pideye döndü.Siz siz olun sakın kuru vermeyin,sonrasında ortalık toz duman,ortalık koku bombası.Can oldu,canan oldu,evin minik çocuğu,olmayan oğlu oldu.Tek ıslıkla yanına koşan,hadi deyince kulakları diken bir cengaver oldu.

Kıskanç,sahiplenen,yeri geldiğinde o 7.5 kgluk bünyesiyle doberman'lara saldıran bir cesuryürek oldu.Uy!Peki ben ne oldum?

- Daha sevecen

- Daha sabırlı

- Daha sorumluluk sahabı

- Daha sakin

- Daha sevgi dolu

- Daha hayvansever

- Daha duygusal

- Daha cesur

- Daha anaç

- Daha anne

- Daha daha daha...

Bu yüzden tıklayın canlar,şu linke--->>>DOSTLAR İÇİN

Bu linke tıklayan,dahası arkadaşlarını davet eden herkes adına o sahipsiz,o evsiz,o ah ulan param olsa da hepsini alsam,baksam,sevsem,can desem....Ah!Evet,ne diyordum,o canların barınakları mis olsun diye boya hediye edilecek!Sadece tıklayın,sonra beğenin,sonra katıla basın,sonra davet edin!Hani tek tıktı demeyin,tıkarım!

Cebinizden para çıkmayacak,es geçmeyin yani uheauh.

İçimizde nice hayvanlar yaşarken,insandan daha insan olan hayvan canlara bir nebze destek çıkalım.Ne bileyim işte öyle birşey.

Of! Ağlamadan kaçtım.